Τζιαμαί που εκαθούμασταν τρεις συμμαθητές τζιερυνείωτες τζι' εκουβεντιάζαμεν για διάφορα, πετάσσουμαι που την καρέκλαν τζιαι λαλώ τους.

-"Ρε κοπέλλια, ήρτεμ μου μια ιδέα. Το καράβι "Κερύνεια" εναυπηγήθηκεν. Σωστά;"

-"Σωστά", λαλούν μου οι άλλοι.

-"Είσαστεν για έναν ταξίδι;" λαλώ τους.

--"Για που;" ξαναρωτούν με οι άλλοι;

"Μα για την Τζιερύννεια" τους αποκρίνομαι. "Τζιαι για την ακρίβειαν, να πά να δούμεν το Γυμνάσιόν μας μαζί με τους άλλους συμμαθητές τζιαι τες συμμαθήτριές μας. Είσαστεν;".

-"Είμαστεν" λαλούν τζιαι οι δκυο τους μονοφατσιάς.

-"Τζιαι πού έννα τους έβρουμεν τους υπόλοιπους;" αρωτά με ο πρώτος.

-"Μα το internet ίντα το έχουμεν;" πολοούμε του εγιώ.

-"Σωστά" λαλεί μου. "Τζιαι ποιος έννα αναλάβει;" ξαναρωτά με.

-"Θα ξεκινήσω εγιώ" λαλώ του "τζιαι σεις εννα βάλετε έναν σιέρι. Δώστε μου λλίον την προσοχή σας. Θέλω να ψάξουμεν να έβρουμεν πληροφορίες για το Γυμνάσιο της Τζιερύνειας, τα ονόματα των συμμαθητών μας στο Πρακτικόν, το Κλασσικόν τζιαι το Εμπορικόν, τους καθηγητές που είχαμεν τζιαι τα μαθήματα που μας εδιδάσκασιν, τους γυμνασιάρχες του σχολείου τζιαι ότι άλλον νομίζετε πως εν να χρειαστεί. Εσείς, ότι έβρετε θα μου τα δώσετε στο σιέριν. Όποιον άλλον/ην έβρετε πείτε τους τζιαι όσοι θέλουσιν να μου τα στείλουσιν σ' τούντην διεύθυνσην. Εγιώ έν να τα κανονίσω. Φυσικά, να ξέρετε ότι το ταξίδιν θέλει τον χρόνον του να ολοκληρωθεί. Εν να έσιει λάθη, ατέλειες τζιαι παραλείψεις αλλά στην διαδρομήν έννα τα κανονίσουμεν ούλλα. Μέχρι τότε, υπομονήν τζιαι κουράγιον."

"Αντε, εις υγείαν του ταξιδκιού μας" λαλεί ο δέυτερος τζιαι σηκώννει το ποτήριν ψηλά, "τζιαι εύχουμαι από καρκιάς, να έβρουμεν ήσυχες θάλασσες τζιαι να ανταμωθούμεν γλύωρα, στα σκαλοπάθκια του Γυμνασίου μας".

Στού τον το σημείον ούλλους επιάαν μας τα κλάματα. Τζιαι τζιαμαί που ενομίζαμεν πως ετελειώσαμεν, κάποιος που την παρέαν ρωτά.

-" Καλά ούλλα τούτα που λεμεν,  αλλά ρε κουμπάρε, ήντα λοής εν να μας έβρουν οι υπόλοιποι;".

Δαμαί ομολογώ πως ούλλοι εσσιύψαμεν την κκελλέν μπας τζιαι κατεβάσουμεν καμμιάν ιδέαν, ώσπου πετάσσετε ο ένας τζιαι λαλεί:

-"Ηβρα το. Να στείλουμε επιστολήν-πρόσκλησην στες εφημερίδες τζιαι να δημοσιεύσουμεν τζιαι την διεύθυνσην της ιστοσελίδας μας. Ούλλον τζιαι κάποιος εν να το δκιαβάσει τζιαι να ειδοποιήσει τζιαι τους άλλους". Εσυφφωνήσαμεν τζιαι οι άλλοι δκυο τζι' εδώκαμεν τα σιέρκα.

Έτσι λοιπόν εξεκίνησεν η ιδέα για την κατασκευή την ιστοσελίδας. Κοπιάστε το λοιπόν, απόφοιτοι του Γυμνασίου Κερύνειας 1972-73. Φέρτε τζιαι τους φίλους σας. Εγιώ τζιαι οι άλλοι δκυο της παρέας εν να σας περιμένουμεν.

Τζιαι μεν ξιάννεσται. Το παραμύθιν μας έσιη τζιαι συνέχειαν................

1η ΜΕΡΑ

οι μέρες στο κατάστρωμαν να ξέρετε κρατούν περισσόττερον που τες άλλες τες ημερολογιακές

Εμαζευτήκαμεν πάλαι οι τρεις μας στο γνωστόν μέρος να σχεδιάσουμεν τες πρώτες ενέργειες που θα εκάμναμεν ή εκάμαμεν. Να σας πω την αλήθκειαν, οι άλλοι δκυο εν αχαΐρευτοι οπότε εν τζιαι ‘χω τους τζιαι πολλήν εμπιστοσύνην. (Μεταξύ μας όμως να μεν  το μάθουν μέμπα τζιαι χαλάσει το ταξίδιν).

Αρωτά με ο πρώτος –πον λλίον πιο έξυπνος που τον άλλον:

-«Έκαμες τίποτε; Έστειλες επιστολήν στες εφημερίες; Έστειλες e-mail στους γνωστούς μας; Οξα επερίμενές τα ούλλα που λλόουν μας;»

Εκατάλαβα πως εν ήταν στα κκέφκια του, οπότε εκράτησα λλίον πισινήν. Εν τζιαι τζείνη η βλοημένη η πεθθερά του -που μηνίσκει μητά τους- καμπόσον ανάποδη, τζιαι δυσκολεύκεται ο φίλος μας, αλλά μεταξύ μας έι. Μεν σας φύει καμμιά κουβέντα.

-«Ναι κάτι έκαμα» λαλώ τους. «Έστειλα επιστολήν στες εφημερίδες. Ορίστε αν δεν με πιστεύκεται» τζιαι έδειξά τους την επιστολήν.

-«Ε τζιαι, εδημοσιεύσαν την;».

-«Εεε, μάλλον. Για την ακρίβειαν εν εγόρασα εφημερίες τούντο διάστημα". (Φιλελεύθερος, Σημερινή, Πολίτης-on line, Τύπος). "Είπα τζαι στον Πετρήν Χ. να μεσολαβήσει, αλλά ξέτερε τον Πετρήν, εν πολυάσχολος. Εν να δούμεν"

-"Καλά σου τα ελάλουν" πολοέται ο δεύτερος στον πρώτον. "Περιμένει τα ούλλα που λλόου μας".

-"Ούσσου ρε" απαντά του ο πρώτος "να δούμεν τη συνέχειαν".

-"Εστειλα τζιαι e-mail σε κάτι δικούς μας. Τέσσερα πέντε για την ακρίβειαν. Εν είχα που τους άλλους".

-"Ε, μα τζιαι τζείνοι οι ευλοημένοι να μεν έχουν ένα e-mail να επικοινωνούμεν σιόρ, στον 21ον αιώνα ήμαστεν".

-"Ούσσου σιορ να τον ακούσουμεντε. Άλλον, άλλον, πε μας τί άλλον έκαμες".

-"Α, ήβρα τζιαι κάτι περιοδικά που φκάλλει η Δήμος της Τζιερύνειας...Ρε κοπέλια, εφκάλαμεν τζιαι νέαν Δήμαρχον. Μήπως εν ευκαιρία να της στείλουμε τους σιαιρετισμούς μας τζιαι να της ευχηθούμεν ότι καλλύττερον για την Τζερύνειαν μας;"

-"Γιατί, τζιαι ο προηγούμενος εν ήταν καλός;".

-"Τζιαι τζείνος καλός ήταν, τζιαι τούτη ευχόμαστεν να είναι καλή, γιατί όι τζιαι καλλύττερη. Ατε να δώσουμεν τις ευχές μας στην Δήμαρχον μας"

-"Μαρία, καλήν επιτυχίαν σου ευχόμαστε" είπαμεν τζι' οι τρεις μας με ένα στόμαν. Τζείνη που κ΄΄αθουνταν γυρών μας εγύρίσαν τις κκελλέες του να δούσιν τι συνέβαινεν, γιατί ο τρίτος εν εν φωνή τζιείνη που έφκαλεν. Επαούριζεν ο γέριμος.

-"Αν δεν ήμουν εγιώνι να τα σκέφτουμαι ούλλα" πολοάται με σοβαρόν ύφος ο πρώτος -ο λλίον πιο νούσιμος που τον άλλον, "εσείς εν να τους πάτε ούλλους για πνιεμόν. Δε μου λέτε ρε κοπέλια, ωραία, πείτε πως τα οργανώνναμεν ούλα στην εντέλειαν κύριεε, τζιαι εβρίσκαμεν τους ούλλους, τζιαι εμπαίνναμεν στο καράβιν. Λαλείτε τί θα εκάμναμεν που τζιαμαί τζιαι τζει; Θα εβάλλαμεν τον αυτόματον να μας πάει; Ξέρει κανένας που λλόου σας ή που τους άλλους τους συμμαθητές μας να κουμαντάρει καράβι. Αν ήταν με πετρέλαιον τζιαι μηχανήν, ατε κουτσά στραβά θα ευρίσκαμεν την άκρην. Τούτον το βλοημένον εν με πανιά τζιαι κουπιά. Ποιος εν να το κουμαντάρει, ε ποιος;"

-"Εσιη δίκαιον ο κουμπάρος" λαλεί ο τρίτος. "Μα τζιαι τζείνοι οι αρχαίοι να με βάλουν μιαν μηχανήν τα γέριμα".

-"Εξίασα να σας το πω. Έχω την λύσην. Πρώτος ανταποκρίθηκεν στα e-mail ο  ο Κ. Ξέρετέ τον. Ε, τζιείνος έν να αναλάβει το καπετανιλίκκιν. Να σας δκιαβάσω το μήνυμαν που έστειλεν: "

-"Αφήστε τα συγκινητικά τζιαι πείτε μου, πού έμαθεν σιορ καπετάνιος ο ;" ρωτά ο τρίτος. (ε, έχω δίκιον που σας ελάλουν πως εν κόφκει το μυαλόν του. Εν λλίον πελλός -μάλλον μισόπελλος- αλλά εν καλός για την αποστολήν μας).

-"Εν τον αθθυμάσαι ρε, εν ο μακαρίτης ο τζιύρης του που ήβρεν τον αρχαίον το καράβιν, που το ξαναζωντανέψασιν τζιαι θα ταξιδέψουμεν εμεις. Λες να μεν του έμαθεν τίποτες;"

-"Απάντησέν μου τζιαι ο Αδωνις Κ." συνεχίζω εγιώ σοβαρά την κουβένταν.

-"Ηνταν που σου είπεν;"

-"Να σας το δκιαβάσω:

"Φ. χάρηκα πολύ που πήρα το μήνυμα σου μετά από τόσο καιρό. Εσύ πάντα προσπαθείς να επικοινωνείς αλλά εμείς εδώ γίναμε τελείως…Θα κοιτάξω τι έχω για το Γυμνάσιο και κάτι θα σου στείλω. Έχω την εντύπωση ότι κάποια  συμμαθήτρια μας μου είπε ότι έχει μια σειρά του περιοδικού Μαθητικός Πυρσός! Θα προσπαθήσω να θυμηθώ. Ίσως ο Κώστας ο Θ. να θυμάται κάτι. Από ότι θυμάμαι όμως πριν λίγα χρόνια οργανώθηκε μια έκθεση φωτογραφίας για το Γυμνάσιο Κερύνειας και είχε πολύ υλικό. Ο   ή ο Πέτρος θα ξέρουν κάτι παρά πάνω. Νομίζω ότι η Έρση Δ. (η αδελφή της συμμαθήτρια μας της Λένας) έχει τεράστιο υλικό γενικά για την Κερύνεια. Θα σου στείλω την ηλεκτρονική της διεύθυνση και ταυτόχρονα σε εκείνη το δικό σου. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα. Αδωνις".

-"Μα τί γλώσσα εν τούτη που χρησιμοποιεί; Σαν καλαμαρέζικα μου φαίνουνται" λαλεί ο ... (να μεν σας πω ποιος, είμαι σίγουρος πως τον εκαταλάβετε).

-"Ωραία τζιαι χρήσιμα όσα υπόσχεται, αλλά εν τζιαι έχω του εμπιστοσύνη.." λαλεί ο πρώτος.

Εν εκρατήθηκα.

-"Κοιταξε να δεις" πετάσσουμαι που την τσαέραν. "Αν έσιης νεύρα με την πεθθεράν σου εν θα μας βκάλεις την πίστην. Στο κάτω κάτω τι σου φταίει ο Αδωνις. Ο άδρωπος επροθυμοποιήθηκεν να μας βοηθήσει. Επιτέλους ξέρουμεν το πρόβλημάν σου. Κάμε λλίον υπομονήν ώσπου να πεθάνει η κοτσιάκαρη. Αφού η μαυροκαμένη υποφέρει που τες τζιεγκές της".

-"Πού να πεθάνει. Ξέρεις πώς την λαλούν την πεθθεράν του" πολοάται ο τρίτος. "Ελπίδαν. Τζιαι ξέρεις τι λαλεί ο σοφός μας ο λαός, που μου κάμνετε τζιαι τους γραμματιζούμενος; Πως η Ελπίδα πεθανίσκει πάντα τελευταία".

Στούν το σημείον εφιρτήκαμεν που τα γέλια. Οι άλλοι εξαναγυσίσασιν τες κκελλές τους να καταλάβουσιν τι γίνεται. Αφού εκάλμαρεν τζιαι ο πρώτος, ο νούσιμος, εσηκώσαμεν τα ποτήρκα τζιαι ετσουγκρίσαμέν τα. Μετά εππέσαμεν ξανά με τα μούτρα στην δουλειάν. Είπαμεν, το ταξίδιν εν μακρύν.

-"Ξαναγυρίζουμε την κουβένταν στον Αδωνιν. Εκτός που τζιείνα που υποσκέθηκεν να κάμει, μας είναι χρήσιμος τζιαι για κάτι άλλον. Θα του αναθέσουμε υπηρεσίαν στο ταξίδι. Εν ναν ανεβασμένος στο κατάρτιν τζιαι εν ναν ο παρατηρητής μας στο ταξίδιν".

-"Τζιαι γιατί ο Αδωνις τζι' όι κανένας άλλος;"

-"Εν αθθυμάσαι το σπίτιν του στην Κάτω Τζερύνειαν. Εν μαθημένος που το παλκόνιν του να θωρεί τη θάλασσαν".

""Σωστά σωστά" εσυφφωνήσαν τζιαι οι άλλοι. (Ηδη ετακτοποιήσαμεν τους δκυο. Εν να μου πείτε, μα ο  εν 'ναιν συμμαθητής μας, πως εν να τον πάρουμεν μαζίν μας;. Μεν ξυάννεται πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Πιστεύκω πως εθ θα μας αρνηθεί).

-"Εχω τζιαι έναν κατάλογον με τους συμμαθητές μας που μιαν τελευταίαν συνάντησήν μας, αθθυμάστε; Μου την έστειλεν ο Κώστας ο Θ. Εν να του ζητήσω μήπως έσιη καμμιάν νεόττερην. Τα εβλοημένα, εν τους έχω ούλλους. Αλλά που θα πάει. Σιγά σιγά θα τους ανακαλύψουμεντε".

-"Να βάλουμε τζιαι τες φωτογραφίες μας".

-"Καλή ιδέα" εσυφφωνήσαμεν οι άλλοι.

-"Να βάλουμε τες παλιές ή να τους ζητήσουμεν τζινούρκιες;".

-"Οι σιόρ, να βάλουμε τες παλιές, τες παιδικές. Πολλοί που λλόου μας ειδικά οι άντρες, έτσι όπως εκαταντήσαμεν εν βλεπόμαστεν. Εκκελλιάσαμεν, εκάμαμεν τζιαι προτζιύλην, αφήστε. Θα βάλω τες παλιές".

-"Ποιος εκκέλιασεν. Μόνον εσύ, ο Κώστας ο Θ. τζιαι ο Σπύρος ο Π. Εγιώ κάμνω friction ακόμα στα μαλλιά μου".

-"Ηβρα τζιαι τον Λουκάν Λ. τζιαι έδωκέν μου τζιαι κάποια που τα περιοδικά που εβκάλλαμεν στο Γυμνάσιο, τον Μαθητικόν Πυρσόν. Αθυμάσται τα ρε κοπέλια;"

-"Οι, τζιαι πολλά. Τώρα όμως που εν να τα ξαναδούμεν εν να τα δκιαβάσουμεν να θθυμηθούμεν".

-"Μου φαίνεται πως τζι' ο Αδωνις είπεν να μας έβρει Μαθητικούς Πυρσούς. Αναλαμβάνω να τα κανονίσω εγιώ. Τζιαι κάτι άλλον. Κάποιος πρέπει να γράφει τζιαι το Ημερολόγιον του Καταστρώματος".

-"Προς το παρών εν να το αναλάβω εγιώνι, μέχρι να μαζευτούμεν τζιαι να το δώκουμεν σε κανέναν γραμματιζούμενον".

-"Έχουμεν τίποτε άλλον να κανονίσουμε, γιατί έχω τζιαι τα κοπελλούδκια να πα' να τα δκιανέψω λλίον ώσπου νάρτει τζι η μάνα τους να τα δκιαβάσει"

-"Ναι, θέλω να ρίξω μμιαν μμαθκιάν στα Περιοδικά του Δήμου Τζιερύνειας να έβρω καμμιάν πληροφορίαν".

-"Οκ, τελειώνουμεν για σήμερα, αύριο εν να ξαναβρεθούμεν".

-"Οκ, γεια"

-"Στο καλόν"

-"Γιατί, πού εν να πάει;"

-"Ασε, εν να του εξηγήσω εγιώ"

Σήμερα εμαζευτήκαμεν πιο νωρίς που τo καθιερωμένον –που τo χάραμαν του φου, όπως ελάλεν τζιαι η μακαρίτισσα στετέ μου- γιατί είχαμεν πολλά τζιαι σοβαρά θέματα να κανονίσουμεντε. Εκάτσαμεν στην πίσω βεράνταν του κεφενέ του Κ.Π. γιατί έκρουζεν ο τόπος που την πυράν.

Πρώτος παίρνει το λόον ο δεύτερος, ενώ ο Κ.Π. έφερεν τους καφέδες.

-«Εχω νέα να σας πω» αρκέφκει, τζιαι τραβά μιαν ρουφηξιάν που τον καφέν του.

-«Πάλαι γλυτζιήν τον έκαμες κύριε Κ.Π.» λαλεί του καφετζιή.

-«Αμμαν εν σ’ αρέσκει ο καφές μου να πάεις σε άλλον καφενέν» απαντά του ο καφετζιής, ο οποίος σημειωτέον ήταν πάντα έτσι ..δύστροπος από γεννησιμιού του. Ρωτάτε τζιαι τον γυιόν του αν δεν με πιστεύκετε.

-«Αφού τον ηξέρεις σιορ, τί του ανάφκεις το φυτίλλιν;»

-«Για να μάθει πως αν δεν ήταν ο γυιος του συμμαθητής τζιαι φίλος μας εν ήσιεν να πατούμεν στον καφενέν του ούτε για σιίλλια γρόσια. Απορώ πως τον αντέσιη ο γεναίκα του. Τέλος πάντων, αρχίζω. Η εφημερίδα Φ. εδημοσίευσεν την επιστολήν-πρόσκλησην που εστείλαμεν. Εμεσολάβησεν τζιαι ο Πέτρος Χ.».

-«Περίφημα, είχαμεν καμιάν ανταπόκρισην;»

-«Ναι, που έναν ...τύπον ο οποίος εδιαμαρτυρήθηκεν γιατί εθεώρησεν πως εν αντεθνικόν τζιαι αντιπατριωτικόν να οργανώνουμεν ταξίδκια, λέει, τζιαι εκδρομές στα κατεχόμενα. Μα ρε κύριε, εν εκατάλαβες ότι το ταξίδι μας εν «ταξίδιν» τζιαι όι ταξίδιν;»

-.....

-«Μα τί πελλάρες εν τούτες που μας λαλείς;» πολοάται του ο τρίτος. «Τί ταξίδιν τζιαι «ταξίδιν» μας λές;»

-«Θέλω να πω ρε κουμπάρε, πως οργανώνουμεν ένα «ταξίδιν» νοερόν, έναν «ταξίδιν» στο παρελθόν μας, να ανακατώσουμε την παιδικήν μας μνήμην τζιαι να ...ξαναμαζευτούμεν πόξω που το γυμνάσιον της Τζιαιρύνειας, να μπούμε μες στες τάξεις να τες ξαναζωντανέψουμεν με τες φωνές τζιαι τα τραούδκια, με τα μαλλώματα τζιαι τα πειράγματα, με τις σκανταλιές τζιαι τους έρωτες, τα αισθήματά τζιαι τα συναισθήματά μας»

-«Σταμάτα σιόρ τζι εν να βάλω τα κλάματα» λαλεί του ο τρίτος.

-«Τέθκειον ταξίδιν λοαρκάζουμεν να κάμουμεν τζι ο άλλος ενόμιζεν πως διοργανώνουμε εκδρομήν στα κατεχόμενα».

-Αεις τον άλλον να νομίζει ότι καταλαβαίνει, τζι εμείς να επικεντρωθούμεν στον σκοπόν μας» λαλώ, παίρνοντας τον λόγον για να αποφορτίσω τζιόλας την κατάστασην.

-«Να σας πω τί έκαμα εγιώ" ξαναρκεύκει. "Είπα σας πως έστειλα καμπόσα μηνύματα με το κινητόν σε όσους συμμαθητές/τριες είχα το νούμερον. Τέσσερεις ανταποκρίθηκαν άμεσα. Πρώτη επήρεν με η Χρυστάλλα Α. τζιαι είπαμεν κάνα δκυο κουβέντες. Υστερα που λλίον, ντρινν. Ήταν ένας κύριος που μ’ ερώταν ποιος είμαι τζιαι λοιπά για να μου πει ότι η γεναίκα του ήταν συμμαθήτριά μας στο Εμπορικόν -να με συχχωρέσει που εν εκράτησα το όνομάν της να σας το πω. Μετά που λλίον ξανά ντριιν, ήταν μια αντρική φωνή αλλά αποδείκτηκεν πως έκαμα λάθος τζιαι έστειλα αλλού το μήνυμαν ή άλλαξεν το κινητόν. Εν τζιαι τούτες οι γραμμές της CYTA που μπερδεύονται μεταξύ τους, τέλος πάντων».

-«Δηλαδής εξιτήμασεν σε;»

-«Οι, ίσια ίσια που ήταν ευγενικός τζιαι εζήτησά του τζιαι συγνώμην».

-»Συνέχισε. Επήρεν σε κανένας άλλος;».

-«Κάτσε σιόρ να αθθυμηθώ» απαντά τζιαι ξύννει την κκελλέν του να του 'ρτει η θύμηση. «Ναι, επήρεν με στο μοπάιλ...»

-«Στο ..ποιόν;».

-«Στο μοπάιλ, σιόρ, στο κινητόν».

-«Ααα».

-«Αξεις τζιαι ξερός. Αν με ξαναδιακόψεις εν ηξέρω τζιαι γιω τί θα γίνει. Τέλος πάντων. Ηταν ο Ανδρέας ο Η., ξέρετε που παλιά ήταν Τ. τζιαι τώρα εγίνηκεν Η. Εμιλήσαμεν καμπόσην ώραν, είπεν μου πως έσιη τζιαι τζείνος καμπόσες φωτογραφίες να μας δώκει, αλλά τώρα έσιη λλίην δουλειάν με το μαγαζίν του τζιαι τρέσιη πάνω κάτω Αθήνα-Λευκωσίαν...»

-«Είπεν σου τίποτε για ριάλια;» αρωτά με ο τρίτος. «Ξέρεις, το μαγαζούιν του εν γωνιακόν τζιαι κόφκει πολλήν ππαράν».

-«Τι να τα κάμουμεν σιόρ τα ριάλια. Καράβιν έχουμεν, καπετάνιον ήβραμεν, στο κατάρτιν εβάλαμεν δικόν μας άδρωπον, εμείς εν να ‘μαστεν στην καμπίναν με τον καπετάνιον να σκεδιάζουμεν το ταξίδιν –α, συγγνώμην, το «ταξίδιν»- τζιαι τους άλλους εν να τους βάλουμε στα κουπιά, στα παννιά, στο κατάστρωμαν, στ' αμπάριν... Είμαστεν τακτοποιημένοι. Εν θέλουμεν ριάλια».

-«Καλά, είπες στους άλλους πως εν να τους έχουμεν για τα κουπιά τζιαι το κατάστρωμαν;» ρωτά ο δεύτερος.

-«Μα είσαι πελλός. Αν τους το πούμεν εν θα 'ρτει κανένας τζιαι εν να μείνουμε τρεις τζι ο κούκος».

-«Μα εν να πάρουμεν τζιαι κούκον μιτά μας. Εγιώ ανακατσιώ τους». (φαντάζομαι εκαταλάβαιτε ποιος αρώτησεν).

-«Εν τω μεταξύν, είχαμεν πολλαπλήν επικοινωνίαν με τον Πέτρον τζιαι τον Αδωνιν Κ. τζιαι έστειλά τους τζι εστείλαν μου ονόματα τζιαι φωτογραφίες που διάφορους που λλόου μας. Λείπουν μου πολλοί τζιαι πολλές. 'Ηβρα τζιαι το e-mail της Αντρούλλας Ι. τζι έστειλά της κατατοπίζοντάς την τζιαι της εζήτησα να βοηθήσει με πληροφορίες. Μου φαίνεται νούσιμη κορούα»

-«Αχ αχ αχ» ακούστηκεν βαθύς αναστεναγμός με ότι αυτό εσήμαινεν. «Να τη σιέρεται τζείνος που την επήρεν που λλόου μας τζιαι την έσιη». (Σ' τούντο σημείον εμείναμεν άναυδοι που την εξομολόγησην που μόλις ακούστηκεν τζιαι εσκεφτήκαμεν να λογοκρίνουμεν το κείμενον, αλλά όπως εκαταλάβετε...».

-«Τζι εγιω συφφωνώ με τον προλαλήσαντα», πετάσσεται τζι ο άλλος. Εγώ ήδη είχα εκδηλωθεί αφού ήμουν ...κατακότσιινος που την αντροπήν.

-«Να της αναθέσουμεν να κρατά το Ημερολόγιον Καταστρώματος, γιατί εγιώνι εβαρέθηκα. Είσαστεν σύφφωνοι;»

-«Ναι, ναι».

-«Φυσικά, εγιω εν νάρκουμε σ’ επαφήν μαζίν της αφού ήταν δική μου ιδέα».

-«Εεε, άτε εντάξει».

-«Α, παρά τρίχαν να το ξηάσω. Ηβρα το σήμαν με την κουκουβάγιαν που είχαμεν. Αθθυμάσται το; Μόλις το είδα εφίλησά το τζι επιάαν με τα κλάματα. Καλά, είμαστεν μια ευαίσθητη γενιά απ’ ότι φαίνεται. Τζιαι τον Γλαύκον επιάαν τον τα κλάματα, τζιαι ο Αδωνις μου εξομολοήθηκεν ότι επιάαν τον τα κλάματα...».

-«Δηλαδή τί θέλεις να πεις, πως είμαστεν ούλλοι για κλάματα;» πολοάται ο τρίτος. Μακάρι ναν καλά που μας κάμνει τζιαι γελούμεν τζιαι ξυαννούμαστεν.

-«Αφήστε τα κλάματα να δούμεν τί άλλον πρέπει να κάμουμεν».

-«Πρέπει να στείλουμεν μιαν επιστολή τζιαι στον Δήμον της Τζιερύνειας...»

-«Τώρα που έχουμε τζιαι συνομίλιτζιην, έστω λλίον πιο μιτσιάν, δήμαρχον».

-«...να μας βάλουν στο περιοδικόν του Δήμου».

-«Μια στιγμή ρε κοπέλια, να το κανονίσουμε την άλλην εφτομάαν για να προλάβω να κουρευτώ τζιαι να ξιουριστώ να φαίνουμαι ωραίος στην φωτογραφίαν που εν να μας βάλουσιν».

-«Πρέπει να συγκεντρώσουμεν τζιαι φωτογραφίες που τη σχολικήν μας ζωήν. Προσοχήν όμως, θέλουμεν φωτογραφίες δικές μας τζιαι όι άλλων αποφοίτων. Να τους το πείτε. Ψάχνω να έβρω τζιαι μίαν κάτοψην του κτιριακού συγκροτήματος των σχολείων. Εν ηξέρω αν εν εύκολον. Κοιτάξε τε τζι εσείς».

-«Με τον Κώσταν τον Θ. είσιες καμμιάν επικοινωνίαν;».

-«Μόνον τηλεφωνική. Εσιη πρόβλημαν...».

-«Ποιος ο Κώστας;»

-«Οϊ, ο υπολογιστής του τζι έτσι ακόμα εν ανταλλάξαμεν υλικόν».

-«Πε του να πά’ να τον πετάξει τζιαι να πάρει άλλον. Εμείς βιαζούμαστεν. Έτσι είπεν ο ... να του πεις».

-«Εντάξει, εν να του το πω».

-«Λοιπόν, επέρασεν η ώρα, πρέπει να φύω. 'Οτι άλλον αθθυμηθείτε, θα το πούμεν αύριον. Καληνύχτα».

-«Καληνύχτα».

-«Καληνύχτα».

-«Καληνύχτα κύριε Κ.Π.».

-«Πού την είδες τζι εν καλή; Εβράσαμεν στο ζουμίν μας σήμερα» αποκρίθηκεν ο Κ.Π., καλή του ώρα όπου τζιαι να ‘ναι τώρα.

“Ούφφου, έκοψεν μου τα πόδκια τούτη η ανηφόρα για το καφενείον του Κ.Π. Εν ημπορούμεν να βρισκούμαστεν κάπου αλλού σιόρ;».

-«Εν η ανηφόρα που σε κουράζει για....».

-«Τι θέλεις να πεις σιορ. Λαλείς μου πως εμιάλωσα τζιαι πως δεν εν με κρατούν τα πόθκια μου. Ήξερε πως είμαι ο πιο μιτσής και που τους τρεις μας, μεν σου πω τζιαι που τους άλλους. Ειδικά ὁ ....».

-«Ούσου σιορ, μεν λαλείς ονόματα τζι εν να παρεξηγηθούμεν».

-«...ρέσσει μου δκυο χρόνια...».

-«Εντάξει, σύφφωνοι. Που την άλλην φοράν εν να βρισκούμαστεν τζιαμαί στην Τρυπητήν. Κάμνει τζιαι ωραίαν δροσιάν τζιαμαί. Εν να παρακολουθούμεν τζιαι τες προετοιμασίες του καραφκιού για το ταξίδιν μας.»

-«Το λοιπόν. Έστειλα e-mail στην –εν θέλω επιφωνήματα πάλαι όπως τες προάλλες- Αντρούλλαν. Αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση».

-«Εσιη πλάκαν να επαρεξηγήθηκεν».

-«Οϊ σιορ, εν καλή κοπελλούα. Εν ηξέρω τζείνος ο .... σαν ναν νακκον μυστήριος. Πάντως εν να την περιμένουμε. Εγιώ ξέρω ότι εν νάρτει σε επικοινωνίαν μαζίν μας. Εσιη τζιαι πολλά να μας δώκει τζιαι να μας πει».

-«Να μεν ηξηαννώμαστεν Αναθέσαμέν της τζιαι το ημερολόγιον».

-«Με τον Πετρήν τι έγινεν. Εστειλεν τίποτις».

-«Είχα στις αρκές επαφήν. Κάτι μου έστειλεν. Είσιεν δουλειάν όμως. Είσιεν μια αποστολήν για την ...Ουκρανίαν μου φαίνεται».

-«Ωπα,τζιαι Ουκρανίαν ο Πετρής; Είπες του να μας φέρει τίποτε ντόπιον φρέσκον πράμαν;».

-«Αμμαν τα πω στην γεναίκαν σου, να δούμεν ήντα ουκρανέζικον πράμαν γυρεύκεις».

-«Εγιώ ελάλουν σας τα. Πολλά τάσσει ο Πετρής αλλά λλία κάμνει»

-«Ο Αδωνις, έκαμεν τίποτες ή ακόμα πνίουντον τα κλάματα;»

-«Περιμένω νέα του. Μπορεί να ‘σιη πολλην δουλειάν στο γραφείον του τζιαι εν επρόλαβεν».

-«Δηλαδής, όϊ τζιαι πολλά πράματα τούντην φοράν».

-«Ίσια ίσια, που έκαμα πολλά. Έδκιωξα τα κοπελλούθκια τζιαι την γεναίκαν που το σπίτιν τζιαι εδούλεψα με την ησυχίαν μου».

-«Τζιαι τι έκαμες;».

-«Τες πληροφορίες που τα περιοδικά της Τζιερύνειας που μου έδωκες εκοντρόλαρά τες τζιαι μαζί με άλλες πληροφορίες που ήβρα που κάτι βιβλία που είχα τζιαι που το ιντερνετ, ανέβασά τες στη σελίδαν μας».

-«Ναι, είδα τες».

-Ε, αρέσαν σου;».

-«Για να ‘μαι ειλικρινής, καλές ήταν. Αν τες έκαμνα εγιω θα ήτουν λλίον καλλύττερες».

-«Ας μεν πολοηθώ να μεν μαλλώσουμεν πάλαι. Είχα τζιαι κάτι φωτογραφίες που το σκολείον –αθθυμάστε, τζιείνες που εβκάλαμεν την τελευταίαν τάξην στα σκαλιά του σκολείου- τζιαι επεξεργάστηκά τες».

-«Τι τες έκαμες;»

-«Επεξεργάστηκά τες. ‘Εκοφκα τες κκελλέες του καθενός μας, εκαθάριζά τες τζιαι έβαλά τες σε μιαν σειράν».

-«Τζιαι το να κόφκεις κελλέες λέγεται δουλειά; Μα ήντα που λαλεί σιόρ. Κρατάτε με τζι εν να ξεράσω».

-«Οϊ ολάν, εν εκατάλαβες. ‘Εσιη έναν πρόγραμμαν στον υπολογιστήν τζιαι κάμνει τούντην δουλειάν».

-«Αα, τώρα εκατάλαβα. Τζιαι γιατί εν τους ελάλες να σου στείλουν που μιαν φωτογραφίαν τζιαι επαιδεύκεσουν με τον υπολογιστήν;».

-«Αφού είπαμεν, πως εν να βάλουμε τες φωτογραφίες που ήμασταν μιτσιοί. Σιγά που εν να σου έβαλλα την τωρασινήν. Τώρα, όσον τζιαι να κόψω την κκελλέν σου εν χωρά στην οθόνην».

-«Δηλαδή τώρα ξυτιμάζεις μας, αν εκατάλαβα καλά;»

-«Οϊ σιορ, πειράζει σε».

-«Βάστα με ρε τζι εν να του κόψω μια αξινόστραφην να δει τον Χάρον τίτσιρον –σημείωση σύνταξης: κυπριακή παροιμία».

-«Ηβρες τους ούλλους;».

-«Οϊ, λείπουν μου ο Ευριπίδης ο Θ., ο Φοίβος ο Μ. τζιαι ο Ανδρέας ο Π.».

-«Ούλλοι ένας τζι ένας».

-«Κρύφκε λόγια είπαμεν. Θέλουμεν τους ούλλους για το ταξίδιν».

-«Ηβρα τζιαι καμπόσους καθηγητές μας...».

-«Ε τζιείνους καλά τους έκαμες τζιαι έκοψές τους τες κκελλέες. Κανονικά θα έπρεπεν να τους έβαλλες την φωτογραφίαν ολόσωμην χωρίς κκελλέν».

-«’Εβαλες τζιαι τζιείνην την γαλλικούν; Αθθυμάστε την ρε κοπέλια; ‘Ηντα κ.... που ήτουν. Ούλλη η τάξη εκρεμμούμαστην που τα σιήλη της. Είμαστεν ούλλοι ερωτευμένοι μητά της; Μεν σου πω τζιαι οι καθηγητές; Αφού οι κορούες της τάξης μας αρκέφκαν να μουρμουρούσιν που εν τους εδιούσαμεν σημμασίαν πιον».

-«Εν είχαν ανάγκην τζιείνες να τες ηγλέπουμεν. Είχαν άλλους που εκάμναν τούντην δουλειάν για μας. Εμείς ήμαστεν σαν τους χαντούς. Μα τζιαι τζιείνες οι μανάες μας να μεν μας δώκουν μιαν παραντζιελιάν;».

-«Τζιην την λίσταν με τα ονόματα των συμμαθητών μας που σου ήβρα έβαλες την;».

-«Μα φυσικά, για πιον με πέρασες, σαν τον άλλον; Είχα όμως έναν πρόβλημαν. Είχα τες φωτογραφίες, είχα τζιαι την λίσταν αμμα εν έξερα ποιος εν ποιος; Αρκεφκα να βάλλω λάθος ονόματα σε λάθος φωτογραφίες. Ευτυχώς εβοήθησέν με που λλίον ο Πετρής, λλίον ο Αδωνις ο Κ., λλίον ο Λουκάς ο Λ. τζιαι τα υπόλοιπα που το βιβλίον της Ερσης Δ. Μπορώ να πω ότι τζιείνον έδωκέν μου την μιαλλύττερην βοήθειαν».

-«Με την ευκαιρίαν που την ανέφερες, να σας πω ότι έστειλά της τζι εγιώ με την σειράν μου –για να μεν χουμίζεσαι ότι ούλλα εσύ τα κάμνεις- ένα email για να της ζητήσω να μου δώκει την άδειαν να χρησιμοποιήσουμεν τε λλίες πληροφορίες τζιαι κάνα δκυο φωτογραφίες που το βιβλίον της. Ακόμα εν μου απάντησεν. εν λλίον πολυάσχολη η γεναίκα».

-«Θέλω τζι εγιώ με την σειράν μου να την εφκαριστήσω για την δουλειάν που έκαμεν σχετικά με το βιβλίον της <Θύμησες Κερύνειας> τζιαι να της εφκηθώ να κάμει τζιαι άλλες τέθκοιες μελέτες-ντοκουμέντα για την Τζιερύνειαν μας» επολοήθηκεν με σοβαρόν ύφος ο λλίον πελλός που τους τρεις μας τζιαι μεις εμείναμεν με το στόμαν χάσκωντας. Ηταν η πρώτη φορά που τον ακούαμεν να μιλά με τέθκοιον τρόπον.

-«Τι με θωρείτε σαν ούφο; Είπα τίποτα κακόν; Οξα ενομίζετε πως επειδή εσείς είσαστεν σπουδαγμένοι –τζιαι σιγά τες σπουδές που εκάμετε- ξέρετε να μιλάτε τζιαι να σκέφτεστε καλλύττερα που λλόου μου. Ξέρετε ήντα πτυχίον έχω εγιώ στα σιέρκα μου τζιαι ήντα βραβεία τζιαι επαίνους κρατώ τζιαι καμαρώνω τα; Εγιώ που με θωρείτε, έφκαλα τζιαι την έκτην τάξην του γυμνασίου της Τζιερύνειας. Τζι αν δεν με πιστεύκετε, ορίστε τα, έφερά τα μιτά μου» είπεν κατακότσιινος που τον θυμόν τζιαι έδειξέν μας τα. Εμείς εκρύψαμεν τα δάκρυά μας συγκινημένοι τζιαι εν είπαμεν με τσούρρου με μούρρου. Στούντο σημείον μάλιστα, είπαμεν να διακόψουμεν την συνεδρίασήν μας, να πάει ο καθένας στην δουλειάν του τζιαι εκανονίσαμεν το ραντεβού μας την επόμενη φοράν να το κάμουμεν κάτω στο λιμάνιν, στην Τρυπητήν.

-"Τώρα που αθθυμήθηκα, λλίον πριν έρτω επήρεν με ο Ευριπίδης ο Θ. στο τηλέφωνον τζιαι εκουβεντιάσαμεν λλίον. Είπεν μου πως έμπηκεν στην ιστοσελίδαν τζιαι εκατέβασέν τα ούλλα όσα ήβραμεν γιατί εν ήσιεν τίποτες εις το αρχείον του. Υποσκέθηκεν πως εν να ειδοποιήσει τζιαι τους άλλους τους αχαΐρευτους να κινητοποιηθούσιν".

-"Τι πα να πει ρε κουμπάρε, εκατέβασέν τα στον υπολογιστή του. Εμείς δουλεύκουμεν μούχτιν ζίχτιν τζιαι οι άλλοι βρίσκουν τα έτοιμα;".

-" Ε, ξέρετέ τον, έκοψεν τζιαι μόνος του στην Σκάλαν. Τι να τον κάμουμεν. Θα του αναθέσουμεν κάποιαν δουλειάν στο καράβιν. Να φροντίζει τους κάβους. Εν καλός στην δουλειάν του".

Εσιη μιαν πυράν σήμερα. Επυρόκαέν μας ο καβλήντερος, όπως λαλούν τζιαι οι παφίτες. Πιάννω τον δρόμον που το δημαρχείον αριστερά -αθθυμάστε, δίπλα στο τούρτζικον το δημοτικόν, τζιαι κατεβαίνω τα σκαλιά για να φτάσω στο λιμάνιν να δροσιστώ λλίον. Κοντεύκοντας  στα τελευταία σκαλοπάθκια, διά μου το αερούδιν που την θάλασσαν τζιαι ανακουφίζουμαι λλίον. Εν να μου πείτε πως, μαζίν με το αερούιν έρκεται τζιαι η βρώμα που το λιμάνιν… Τζιαμαί που κοχλάζει ο τόπος εν να σκεφτούμεν την μυρωδκιάν;

-«Γεια σας κοπέλια. Πως τα πάτε με την πυράν;».

-«Ποιαν πυράν; Καλά ρε, εν θωρείς τι δροσιάν εσιει δαμαί;».

-«Εγιώ την δροσιάν νοιώθω την, αλλά την μυρωδκιάν εν τη αντέχω» πολοάται ο άλλος. «Πρέπει τζιαι τζιείνος ο Δήμαρχος κάτι να κάμει σιορ».

-"Η Δήμαρχος θέλεις να πεις. Ακόμα εν επήρες είδησην πως εφκάλαμεν γεναίκαν Δήμαρχον; Τζιοιμάσαι σιόρ".

-«Αεις τον να παραμιλά τζιαι πε μας κανέναν νέον. Έχουμεντε νέα, για εν τα ίδια;».

-«Το λοιπόν. Ποιος μου έστειλεν e-mail; Για την ακρίβειαν ποια;».

-«Μεν μου πεις πως απάντησεν επιτέλους η Α... ή μήπως ήταν η....., ξέρεις τζιείνη που μ’ άρεσκεν που την πρώτην τάξην».

-«Εν ηξέρω για ποιαν μιλάς. Οϊ, εν ήταν η Αντρούλλα. Αθθυμάστε μιαν Σωτηρούλαν Σ στο κλασσικόν».

-«Μιαν Σωτηρούλλαν αθθυμούμαι, αμμα το επίθετον όϊ τζιαι τόσον καλά».

-«Ναι σιορ, εγιώ αθθυμούμαι την. Ήταν κολλητή με την Γεωργίαν Μ. τζιαι την Μαρίαν Π. Τζιαι είσιεν τζιαι έναν ωραίον χαμόγελον. Για να 'μαι ειλικρινής, ήταν έναν χαμόγελον ζωφραφισμένο μόνιμα στο πρόσωπόν της».

-«Ουουου, καλά, εσύ ούλλα αθθυμάσαι τα. Εξάλλου είπαμέν τε, είσαι ο πιο έξυπνος που ούλλους τζιαι ο πιο χουμισιάρης».

-«Κάμνω πως εν σ' ακούω γιατί εν θέλω να μαλλώσουμεν τζιαι να σε πασκάσω πριν τον τζιαιρόν σου. Το λοιπόν, η Σωτηρούλλα εν εγκατεστημένη στο Λονδίνον... Μα γιατί σας τα λαλώ; Εν να σας δκιαβάσω το μήνυμάν της».

Hi, i am Sotiroula Strati, do you remember me from school? please let me know.

...........

i don’t remember where i was sitting but i am glad you do. So happy to hear from you after all these years because i have lost touch with everyone since i left Cyprus in 1974.
I  live in London uk married, i have 3 lovely children and 3 grand children. I have missed all reunions due to bad timing. I do keep in touch with Maria Parpa, Georgia Monou. I did see Mavrada and Petre on my last visit to Cyprus.
I hope 1 day to see all old school mates so much to catch up on.
Keep me updated please

-«Τούντο πάρε-δώσε με τον Πετρήν τζιαι τον Μαυραδάν εν το καταλαβαίνω. Μητά μας γιατί εν ανταμώθηκεν. Τι καλλύττερον έσιη ο Πετρής που λλόου μου, για ο Μαυραδάς; Τέλος πάντων, να μεν ητσακκωθούμεν, άγιες μέρες».

-«Συνεχίζω την ανάγνωσην, τζιαι θου Κύριε φυλακήν τω στόματίν του...γιατί...".

-«Πάλαι σουρουντίζεσαί μου;».

-«Σταματάτε σιορ, που μαλλώννεται σαν τα κοπελλούδκια. Τρώεστε σαν τον σσιύλλον τζιαι το κάττον. Συνέχισε».

-«Να σας το μεταφράσω...".

-«Οϊ, οϊ εν ηχρειάζεται. Πέντε εγγλέζικα ξέρουμεν τζι εμείς».

-«Εντάξειειειει. Συνεχίζω».

Il send you a photo of me from school days ( the only one i have ). I noticed i was not in the Last School photo which is on your website if i remember correctly i was Off ill that day, what a shame....
Speak to you soon Thanks.

......

answers to you questions:

1.     graduated from classic dep 1973 when Μοurοuzis was head master. Μaria Parpa and me where best friends always together.

2.     I was also in athletics and playing the drums in parelasis we use to have.

3.     My brother-in law saw your advert in the newspaper and send me your email.

4.     You can write to me in greek but i have to answer to you in english because that’s the way my keyboard is set up.

5.     My next trip to cyprus is september around the 15th

-«Σαν αλαπουρνέζικα μου φαίνουνται. Πετάσσεται που την μιαν κουβένταν στην άλλην σαν να μεν έσιη νόημαν το μήνυμάν της. Τζιαι ήταν τζιαι στο κλασσικόν...".

-«Καλά είπαμεν πως είσαι πελλός αμμα εσού είσαι κατάπελλος».

-«Πελλός είσαι εσούνι τζιαι ούλλον σου το σόιν. Φκάλε νόημαν εσού ρε...γραμματιζούμενε...».

-«Εεεε, ησυχάστε. Ρε, εν εκατάλαβες; Εδκιάβασέν μας τζιείνα που έγραψεν η κοπελλούα. Τζείνα που έγραψεν τούτος εν μας τα εδκιάβασεν».

-«Αααα, αν εν έτσι, παίρνω πίσω ότι είπα για την κοπελλούαν. Μόνον για την κοπελλούαν. Ελπίζω να με συχχωρήσει».

-«Συνεχίζω, έστειλά τις τζιαι κάτι φωτογραφίες που το δημοτικόν. Πον' να μάθω τζι άλλα νέα της εν να σας τα πω».

-"Αμμα σου στείλει τζιαι καμιάν φωτογραφίαν της θέλω να την δω, να δω αν το χαμόγελον υπάρχει στο πρόσωπόν της ή μήπως εσβήστηκεν που την ππούσιν του Λονδίνου".

-«Επιάστηκεν ο κ.. μου δαμαί στην Τρυπητήν. Πάμεν να κάτσουμεν τζιαμαί στην ΠΑΕΚ να παρατζιείλουμεν τζιαι κάτιτις;».

-«Πάμεν».

Μέσα στο εντευκτήριον κάποιοι επαίζασιν πινκ πονκ τζιαι εφωνάζασιν. Οι περισσόττεροι ήταν έξω γιατί εφύσαν ωραίον αερούιν -μαζίν με την βρωμιάν.

-«Επήρεν με τζιαι ο Κώστας Θ.».

-«Επιτέλους, έφκιαξεν τον υπολογιστήν του; Ηντα που σου είπεν;».

-«Εμιλήσαμεν λλίον -με email- τζιαι έστειλέν μου τζιαι κάτι φωτογραφίες που μιαν εκδρομήν που εκάμαμεν στο Ακαπούλκο -αθθυμάστε, ανατολικά του Αγ. Επίκτητου. Εστειλέν μου τζιαι μιαν φωτογραφίαν που την τάξην μέσα. Το πρακτικόν. Εγιώ είχα τους μισούς τζιαι ο Κώστας έστειλέν μου, σχεδόν, τους άλλους μισούς».

-«Εν εκατάλαβα. Αν είσιες τους μισούς τζιαι ο Κώστας έστειλέν σου τους άλλους μισούς, άρα τώρα έσιεις τους ούλλους. Ε, οι κοπελλούες δηλαδής εν πιάννουνται, εν εν..τίποτε;».

-«Δηλαδή, παίζεις πελλόν για να μας ποφύρεις ή αποφάσισες να βάλεις την κκελλέν σου να δουλέψει, που έσιει να δουλέψει τόσον τζιαρόν, τζιαι να μας ζαλίζει».

..............

-«Οι άλλοι εδώκασιν σημεία ζωής;».

-«Να σου πω την αλήθκειαν, επερίμενα που τον Αντρέαν τον Μ. ανταπόκρισην, γιατί μου φαίνεται οργανωτικός τύπος.....».

-«Ουουου... όσον για τούτον».

-«Αντρέα, μεν τον ακούεις. 'πόψε τρώεται με τα ρούχα του. Εξάλλου ξέρεις τον, έτσι ήταν που μιτσής».

-«Εν ηξέρω αν έμαθεν τίποτες για το....ταξίδιν ή αν έσιει δουλειές τζιαι εν ήβρεν τζιαιρόν. Τζιαι ο Στάθης θα εμπορούσεν να βοηθήσει, αμμα μου φαίνεται πως ακόμα γιορτάζει την επιτυχίαν της αδερφής του της Μαρίας στο Δημαρχείον».

-«Α, τώρα που είπες Δημαρχείον, έστειλά τους επιστολήν τζιαι απαντήσαν μου. Σας δκιαβάζω την απάντησην:»

 Aγαπητέ κ...., καλή σας μέρα.

-"Επιτέλους εβρέθηκεν τζιαι κάποιος να σε πει...Κύριε. Τζιερκά τζιαι λιβάνια".

-"Πάψε σιορ, να μεν σου γυρίσω μιαν αξινόστραφην να δεις τον χάρον τίτσιρον. Αφησ με να σας δκιαβάσω τα υπόλοιπα".

Παράλαβα το μήνυμά σας. Θα το δώσω στη Δήμαρχο και στην επιτροπή περιοδικού και θα μεταφέρω τις ευχές σας στο Δημοτικό Συμβούλιο Κερύνειας. Το νέο τεύχος του περιοδικού μας κυκλοφορεί αρχές Ιουλίου και η επιστολή σας θα συμπεριληφθεί στις επιστολές Κερυνειωτών. Χαιρόμαστε που επικοινωνείτε μαζί μας.

Σας ενημερώνω ότι στις 9 Απριλίου θα γίνει η καθιερωμένη σύναξη των Κερυνειωτών για τη Δευτέρα του Πάσχα, στο  Δημαρχείο μας στο Λήδρα Πάλας

 Θα είναι χαρά μας εάν μπορείτε να βρεθείτε μαζί μας

Με Κερυνειώτικους χαιρετισμούς Αλεξία Χ.

-«Αλεξία, πολλά ωραίον όνομαν. Φαντάζουμέ την...».

-«Καλά ρε, είσαι σοβαρός. Ξέρεις την τζιαι ξέρει σε για να λαλείς τέθκοιες κουβέντες; Εγίνηκες τέλεια ρεζίλης. Αμμαν τα πω στην γεναίκαν σου τζιαι την πεθθεράν σου...".

-«Έλα σιορ, έναν κομπλιμέντον επήα να κάμω τζιαι σουνει μάνι μάνι να πας να μας καρφώσεις».

-«Α, έτσι, εσιέσ... που τον φόον σου μόλις είπεν για γεναίκαν τζιαι πεθθεράν...».

-«Εν αφήννετε κατά μέρος τα μαλλώματα να τελειώσουμεν την πιννιάν μας τζιαι να πάμεν σπίθκια μας; Μεν ηξιάννεται πως η Λαμπρή έφτασεν. Να πα να δώκουμε έναν σιέριν για τες βλαούνες τζιαι τα κότζινα αφκά…».

-«Εσιει δίκιον. Έλα να δώκουμεν ττόκκαν, να φιληθούμεν τζιόλας....".

-«Κομμένο. Φιλιά καταμεσίς του λιμανιού εν έσιει. Τόσος κόσμος εν γύρω μας. Θέλεις να μας φκει τζιαι τ’ όνομαν;».

-"Αν ήταν όμως η...εν θα έλεες τα ίδια, ή κάμνω λάθος".

-"Αλλον η... τζιαι άλλον εσούνι τζι η αφεντομουτσουνάρα σου. Τζιαι να σου πω κάτι, να μεν την πιάννεις στο στόμαν σου άλλην φοράν".

-«Οκ ρε κουμπάρε. Εν την ξαναπιάννω στο στόμαν μου. Τζιαι σιερετώ σε που μακριά. Καλήν Λαμπρήν να έχουμεν. Τζιαι να ξαναβρεθούμεν μετά την Λαμπρήν».

-«Καλήν Λαμπρήν τζιαι σε σέναν τζι εν τζιεν ανάγκη να φας τζιαι να σκάσεις. Εσιεις τζιαι την πίεσήν σου».

-«Καλές γιορτές κοπέλλια. Τζιαι να κάμουμεν τζιαι μιαν μεγάλην εφτζιήν. Εμείς τζιαι οι οικογένειές μας να έχουμεντε καλήν Λαμπρήν τζιαι η Τζιερύνεια μας καλήν Ανάστασην».

Πως τα καταφέρνει τελευταίαν στιγμήν τζιαμαί που πάμεν να χωρίσουμεν μαλλωμένοι, να μας κάμνει να δακρύζουμεν, εν ημπορώ να καταλάβω. Καλές γιορτές συμμαθητές απόφοιτοι του Γυμνασίου Κερύνειας 1972-73, τζιαι όϊ μόνον. Καλήν Λαμπρήν να περάσουμεν τζιαι όπως είπεν τζι ο φίλος μας, ΚΑΛΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗΝ για την Τζιερύνειαν μας τζιαι την Κύπρον ούλλην!

Καλησπέρα χωρκανοί τζιαι Χριστός Ανέστη. Εχουμε τζιαιρόν να τα πούμεν. Ε, ξέρετε, Λαμπρήν είχαμεν. Να μεν ετοιμάσουμεν τες φλαούνες, τες πομπάρτες, να μαζέψουμεν τες κουζούλες για την λαμπρατζιάν. Τώρα πάω να έβρω τους άλλους δκυο να μάθω κανέναν νέον να σα πω. Σήμερα, επειδή εν ωραίος ο τζιαιρός εσκέφτηκα να κάμω μεγαλύττερην βόλταν μέχρι να κατέβω στο λιμάνιν να τους έβρω. Που το δημαρχείον έστριψα αριστερά, επέρασα που το ζαχαροπλαστείον του Σκανναβή -έσιει ωραί παγωτά τζιαμαί-, εδιαστάρωσα τον δρόμον τζιαι επέρασα μπροστά που το παντοπουλείον, που την πίσω μερκάν. Απέναντι στο μπαλκόνι ήταν ο Νόνης εσιερετηθήκαμεν τζιαι εσνέχισα το στενόν προς τα κάτω. Επέρασα τζιαι είδα λλίον την στετέν μου -το σπίτιν της εν πάνω στο στενόν τούτον- τζιαι μετά έστριψα δεξιά τζιαι εξαναέφκηκα στην Τρυπητήν τζιαι που τζιαμαί τζιαι τζιει ίσια για την ΠΑΕΚ. Εκάθουνταν τζιαι οι δκυο τους τζιαι εκουτσοπίννασιν.

-"Γεια σας κοπέλια. Χριστός Ανέστη" τζιαι εδώκαμεν τα σιέρκα!

-"Αληθώς Ανέστη!".

Αφού εμιλήσαμεν για τα της Λαμπρής, επιάσαμεν τα δικά μας.

-"Έχω νέα να σας πω. Κάτι κινείται στο διαδίκτυον..".

-"Μεν μου λες, εγίνηκεν σεισμός τζι εν το επήρα μυρωδκιάν. Πότε ρε λάλε!".

-"Οϊ σιόρ, τρόπος του λέγειν. Εννοώ πως το διαδίκτυον εβοήθησέν μας να έβρουμεν άλλους δκυο συμμαθητές μας. Συγκεκριμένα εβρεθήκασιν ο Κύριακος ο Π. που το Καράκουμιν τζιαι ο Ανδρέας ο Λ. που τον Αην Γιώρκην".

-"Τζιαι πώς τους ήβρες; Πού ένει τώρα; Ηντα που κάμνουσιν;...".

-"Σιγά σιγά εν να σας τα πω ούλλα. Ο Κώστας ο Θ. έστειλέν μου δκυο τρια e-mail του Κυριάκου. Εστειλά του τζιαι γιω έναν μήνυμαν τζιαι κάποιαν στιγμήν απάντησέν μου. Το e-mail που μου έστειλεν ήταν βρεμένον που τα κλάματα του τζιαι έβαλά το στον φούρνον να στεγνώσει..".

-"Καλά δουλεύκεις μας..".

-"Ε, να μεν πω τζιαι καμμιάν  βλακείαν να περνά η ώρα;".

-"Να κόψεις τες βλακείες τζιαι να μας πεις τες λεπτομέρειες. Εν θα μας σκάσεις που την αγωνίαν".

-"Οκ, εφερά τα μαζίν μου να σας τα δκιαβάσω. Γιατί που την ώραν που αποκτήσαμεν επαφήν έπρηξέν με στα e-mail".

-"Φαίνεται εν αθκιασερός".

-"Οϊ, απλώς επειδή όσοι εν μακριά, πιστεύκω πως έχουν την ανάγκην της επικοινωνίας...".

-"Ρε, εν να αφήκεις τες κοινωνιοοικονομικές αναλύσεις τζιαι απόψεις σου τζιαι εν να μας πεις για τον Κυριάκον όξα να σηκωθώ να φύω;".

-"Καλά καλά, έτσι τζι αλλοιώς πού να καταλάβεις εσούνι".

...

-" Δκιαβάζω:

"giassou ...,harika toson poli pou me vrikes, me ekanes na piaso ta klamata. thelo para poli tora pou vrethikame na minoume konta ke na ta leme. ego pantreftika stin kypro ,tin korin tou ...pou ihen ta patria ton kafenen apenandi pou ton giallopouli. ston gamo mou ilthen ke o A.. to iden stin efimeridan. ime stin nean iorkin ke eho 3 kores, mariana 7,alexia 11,melina 18, ke ton yio andrea 20 hronon. eho estiatorio ellinikon ke amerikanikon fagiton. se efharisto gia tin fotografian, den eho distihos fotografies hathikan. eho polla na sou po ,grapse mou to tilefono sou gia na sou tilefoniso.s ou efhome kalo pasha , kalin anastasin ke heretismous stin ikogenian sou. file mou me anastises simera , me agapi o filos sou koullis. teleftean foran se ida sto trimithi isoun se enan filakion sto templos, itan mera triti iliobasilema, ke meta pigamen sto karmi....

...

ta pedia mou, i gineka mou, ke ego .efhome na me katalavis. otan tis paris pes mouto. den eho ellinikin glossa computer gi afton hrisimopio pio efkola ta...greekglish mou. ........ tha prospathiso na vro to email address tou loi andrea, meni edo Albany, New York. perimeno na mou tilefonisi. afta gia tora ke efharisto gia ola , periergazoume siga siga ola afta pou ehi to site. den pistevo oti meta apo tosa hronia vrethikan fotografies sholikes..me exekplixes pragmatika ke me ekanes na thimitho para polla pragmata, tin glikia mas kyrenia, pou den mas afisan na tin haroumen. grapse mou to telefono sou next time se parakalo gia na milisoumen .kalin anastasin, kalin lambrin, lambratzian...maskoula...pane hathikan. me agapi ke pollous heretismous se olus...".

-"Εστειλέν σου τζιαι φωτογραφίαν του;".

-"Ναι, τζιαι μπορώ να σας πω πως εν καλλύτερος τώρα παρά τότε. Αθθυμάστε τον, εν εβλέπετουν τότε. Τώρα να σας πω, έσιει τζιαι παραπάνω μαλλιά απ' ότι ήτουν μιτσής, Εκτός τζι αν...φορά περούκκαν. Ποιος ξέρει;".

-"Πόν να βρεθούμεν εν να δοκιμάσω να του τραβήξω τα μαλλιά να στο διαπιστώσουμεν".

-"Ώστε εν εις την Αμερικήν ο Κυριάκος. Τζιαι φυσικά τι άλλον να έκαμνεν από του να 'σιει εστιατόριον".

-"Εστειλέν μου τζιαι την δ/νσή του σπιθκιού του τζιαι του εστιατορίου τζιαι έβαλά το σ' τζιείν'  το πρόγραμμαν που σας είπα...".

-"Το Google Earth!".

-"Ναι, τζιείνον, τζιαι είδα το σπίτιν τζιαι το εστιατόριον, δορυφορικά".

-"Ηταν τζιαι ο Κούλλης μέσα;".

-"Εν ηξέρω ρε κουμπάρε, είδα ένα που του έμοιαζεν αλλά εν είμαι σίουρος αν ήταν τζιείνος. Στο κάτω κάτω έμπα τζιαι σούνι τζιαι δες μόνος σου".

-"Τζιαι με τον Ανδρέαν τον Λ. τί έγινεν;".

-"Αφού επροσπάθησεν καμπόσον ο Κούλης ήβρεν τον τζιαι επικοινώνησα τζιαι με τζιείνον. Έστειλα του έναν μήνυμαν, καμιά σελίδαν πάνω κάτω τζιαι δείτε τι μου απάντησεν ο γέριμος:

-"Μα πού ένει σιόρ, ακόμα εν ανέφανεν ο άλλος; Τζιαι παίζει μας τζιαι το έξυπνον".

-"Αα, εν είσαι καλά ούτε εσύ. Εμένα πελλόν με ανεβάζετε πελλόν με κατεβάζετε αλλά αθθυμούμαι τα ούλλα. Έχω μυαλόν ξιουράφιν τζι ας μεν φαίνεται. Το απολυτήριον μου εν αδιάψευστος μάρτυρας κύριε... Τζιαι τον γερμανόν, Alzheimer λαλούν τον αλλά εν τζι εν τζιείνος που φταίει για το χάλιν σας. Εν η κκελλέ σας που εγίνηκεν κολότζιην που τα γεράματα..."

-"Α, έτον έρκεται" πετάσσεται ο άλλος για να κόψει την κουβένταν στην μέσην. "Μα ήνταν που κρατεί στα σιέρκα του;"

-"Ρε καλώς τον... Πού είσαι σιόρ, επόνησεν η βλάγκα μας να σε περιμένουμεν. Μεν μου πεις πως επήες αλλού αντί να έρτεις δαμαί".

-"Γεια σας κοπέλια. Οϊ, οϊ, αθθυμήθηκά το. Είχα μήνυμαν που τον Πέτρον, γι αυτόν εκαθυστέρησα".

-"Μπα, εγύρισεν που την...Ουκρανίαν; Εγύρισεν μόνος του όξα έφερεν μας τίποτε ...ουκρανέζικον".

-"Καλά, εν σας είπα πως ο άδρωπος επήεν για δουλειάν"".

-"Τζιαι ήντα πάρε δώκε έσιει η δουλειά του στην Ουκρανίαν;".

-"Έφερα το e-mail να σας το δκιαβάσω, για να καταλάβετε".

"Φ., μόλις είδα το μήνυμά σου-είμαι σε ώρα δουλειάς ακόμα, αλλά κλέβω λίγο χρόνο. Δεν μπόρεσα να επικοινωνήσω μαζί σου τις ημέρες που σου είπα, διότι μόλις επέστρεψα από την Ουκρανία, την πρόπερασμένη Πέμπτη (Μαριούπολη-μια πόλη στη Θάλασσα του Αζόφ, ελληνική όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στην ταυτότητα-έχει συνολικά 60.000 Έλληνες η περιοχή, με 23 δημοτικά, γυμνάσια, λύκειο!) ξαναπήγα εκεί  (την περ. Δευτέρα και γύρισα πτώμα-δύο μέρες άϋπνος- την περ. Πέμπτη!). ....... Εκεί, εκτός του αθλητικού ρεπορτάζ έκανα και θέμα για την ελληνική διασπορά......    

Βρήκες τα στοιχεία που ήθελες από την Αντρούλα;  Φωτογραφίες δικές μας έχω, του δημοτικού και λίγες από κάτι εκδρομές, θέατρα και διαδηλώσεις. Πρέπει να κάνουμε έναν κατάλογο με ανανεωμένες ηλεκτρονικές διευθύνσεις και τηλέφωνα. Επίσης θα είναι καλό νομίζω να βρούμε όλους τους συμμαθητές της κλάσεως 73 ή 55, από την Α’ Γυμνασίου ως την Στ’, ανεξαρτήτως του αν έμειναν ως το τέλος στο Γυμνάσιο Κερύνειας.

Ο Καρεφυλλίδης είναι του 54, ήταν στην Γ’ και Δ’ τάξη μαζί μας. Μετά πήγε σε ιδιωτικό σχολείο στη Λευκωσία. Σκοτώθηκε στην τορπιλάκατο. Είναι ο Χρήστος Καρεφυλλίδης του Γιαννάκη. Ο άλλος, ο ψηλός, πρώτος εξάδελφός του, είναι ο Χρήστος Καρεφυλλίδης του Ανδρέα. Έπαιζε μπάσκετ στην ΠΑΕΚ. Ήταν λόκατζης, της σειράς 54 και δυστυχώς είναι αγνοούμενος, επίσης.

Ο Κλεάνθης νομίζω ότι είναι στην Αγγλία και είχα ακούσει ..... Ο Λοής είναι στον Καναδά ή στις ΗΠΑ. Ένας Λαμπρίδης Ντίνος, από τον Άγιο Γεώργιο (ήταν ως την Δ΄) είναι αγνοούμενος. Είχαμε ως τη Β’ έναν Ανδρέα Κατσαντώνη (κοντός παχουλός, τον θυμάσαι;) και τον Φοίβο Μιχαηλίδη, που έφυγε το 1969 ή το 1970 στην Αφρική νομίζω (οικογενειακή μετανάστευση). Ο Πιερής είναι στον Καναδά (Μόντρεαλ) από το 1971, όταν μετανάστευσε η οικογένεια του. Παντρεύτηκε με μια κερυνιώτισσα, πιο μικρή μας, την Γιωργούλα (γεν. 1957), η οποία έμενε στην Καλιφόρνια, κοντά στο τούρκικο σχολείο.

Φίλε, είμαι πρόθυμος να κάνω ό,τι χρειάζεται για να διατηρηθούν οι κερυνιώτικοι δεσμοί και η φλόγα μας. Πρέπει να κάνουμε ξανά έναν σύνδεσμο αποφοίτων των εκπαιδευτηρίων Κερύνειας.

Θα επικοινωνήσουμε σύντομα. Αύριο και μεθαύριο θα λείπω (στη Λεμεσό για ρεπορτάζ πάλι), οπότε θα τα πούμε την Τετάρτη ή την Πέμπτη.

Γεια χαρά, Πέτρος Χ."

-"Πολυάσκολος ο φίλος μας ο Πετρής.  Τζιαι πόσα αθθυμάται σιόρ. Μπράβο του, τζιαι εν του εφαίνετουν που μιτσής".

-"Το μυαλόν σου τζιαι μια λίραν. Εσούνι εν μας επιλάτευκες ότι εν πρέπει να περιμένουμεν βοήθειαν που τον Π. τζιαι αν δεν σε εσυγκράτουν ποιος ξέρει τι άλλον θα έλεγεν ο στόμας σου. Εν ο μόνος που βοηθά στην προετοιμασίαν του ταξιδκιού."

-Οκ ρε κουμπάρε, παίρνω τα πίσω. Εφκαριστούμεν σε ρε Πετρή. Τζιαι προτείνω να τον αναβαθμίσουμεν. Να τον κάμουμεν λοστρόμον. Να γλυτώσει τζιαι που τα κουπιά. Εξάλλου που να φτάνει να πιάνει τα κουπιά τόσος...".

-"Ετον πάλαι, άρκεψεν τα ίδια ίδια. Ούσσου σιορ, ένας έμεινεν να βοηθά τζι εσύ θέλεις να τον δκιώξεις".

-"Εγιω λαλώ να σοβαρευτούμεν. Εριξεν μιαν ιδέαν ο Πετρής...".

-"Πέτρος, κομμένον το ...Πετρής".

-"Εντάξει, εντάξει. Φίλε μου Πετρή -Πέτρο έθελα να πω- μεν με παρεξηγάς".

-"Το λοιπόν, εν ωραία η ιδέα του αμμα εν νάκκον δύσκολον να τους έβρουμεν ούλλους τζιαι ούλλες. Εχω κάτι φωτογραφίες που το δημοτικόν ...".

-"Αλήθκεια, φωτογραφίες που την Α' ως την Στ' τάξην του Γυμνασίου έχουμεν πολλά λλίες".

-"Αμπα τζιαι εν είσιεν ανακαλυφτεί η φωτογραφική μηχανή τότες;" -φαντάζουμαι πως εκαταλάβετε ποιος έκαμεν τούντην ερώτησην.

-"Πρέπει να ζητήσουμεν που τους άλλους αν έσιει κανένας να μας στείλει. Εν τζιεν δύσκολον. Εν να το ξαναπώ άλλην μιαν φοράν. Μπορεί να τες συμπιέσει τζιαι να τες στείλει στο e-mail που εδώκαμεν, μέσω της δ/νσης http://www.sendspace.com/. Εν απλή η διαδικασία. Συμμαθητές τζιαι συμμαθήτριες περιμένουμεν ανταπόκρισήν σας".

-"Τι άλλον έγινεν τούντες μέρες;".

-"Οϊ σπουδαία πράματα. Είχα μιαν επικοινωνίαν με τον Κώσταν...".

-"Μεν μου λαλείς. Έφτιαξεν τον υπολογιστήν του. Πως τζι έτσι.".

-Οϊ μόνον επικοινωνήσαμεν αλλά έστειλέν μου τζιαι φωτογραφίες που τον Αϊν Επίκτητον τζιαι μιαν κατάστασην με τους αποφοίτους αλλά εν ημπορώ να την δκιαβάσω".

-"Γιατί εν ημπορείς. Εστραώθηκες. Τζιαι είπα σου, μεν κάθεσαι πολλές ώρες μπροστά στην υπολογιστήν. Εν να πάθουσιν τα μμάθκια σου. Αμμα εν μου κρόννεσαι".

-"Αμμαν εν κάθουμαι με τες ώρες ήντα λοής εν να γίνουν ούλλα τούτα που εγενήκαν μέχρι σήμερα; Μανιχά τους; 'Οξα επέλλανα να κάθουμαι μπροστά στον υπολογιστήν. Έχω τζιαι γεναίκαν, εν τζι είμαι μανιχός μου. Εφτυχώς τα κοπελλούδκια εμιαλίνασιν τζιαι εφύασιν που το σπίτιν τζι εχω ελεύθερον το υπολογιστήν...".

-"Σταμάτα ρε να χουμίζεσαι. Εσύ μπορεί να κάθεσαι στο κουπίν -στον υπολογιστήν έθελα να πω- αλλά το μυαλόν είμαι εγιώνι. Ατε τζι ο Πετρής βοηθά με νάκκον. Ο Πετρής, που στα γεράματα θέλετε να μου τον κάμετε ...Πέτρον! Εγιώ Πετρήν τον έξερα, όταν επαίζαμεν μάππαν τζιαμαί στο νοσοκομείον Πετρήν τον εφωνάζαμεν, η μάνα του Πετρήν τον εφώναζεν, ότι τζιαι να κάμετε έγιω έτσι εν να τον αθθυμούμαι τζι έτσι εν να τον φωνάζω. Γειά σου Πετρή -τζι ας εξύασες να μου φέρεις κανέναν πράμαν ουκρανέζικον...ξέρεις εσύ!".

-"Που την Αντρούλλαν κανέναν νέον;".

-"Δυστυχώς τίποτες. Ούτε φωνήν ούτε ακρόασιν. Εν να περιμένουμεν. Οτι τζιαι να μου πείτε, το καράβιν χωρίς την Αντρούλλαν εν φεύκει".

.....

-"Να σας δκιαβάσω τζιαι τι μου έγραψεν ο Κώστας, τζιαι ύστερις να κανονίσουμεν πότε να ξαναβρεθούμεν τζιαι ποιες άλλες δουλειές έχουμεν να κάμουμεν:

"Φίλε ...., εδώ είμαι δεν χάθηκα. Είχα πρόβλημα με το Ίντερνετ. Έκαναν αναβάθμιση και δεν ξέρω τι συνέβει. Προσπάθησα να σου στείλω μερικές φωτογραφίες του Αγίου Επικτήτου αλλά μάλλον δεν θα τις πήρες. Κατά τα άλλα καλά είμαστε. Τα σχολεία ...... Τώρα πρέπει να κάτσω να διαβάσω διότι μάλλον την άλλη βδομάδα θα μας καλέσουν σε συνέντευξη για τις θέσεις των Βοηθών Διευθυντών. ...... Ότι θέλεις από μένα για το site πες μου. Καλά να είστε όλοι και καλά να περνάτε. Χαιρετίσματα απόλους. 

.......

Ευτυχώς που όλα πήγαν καλά, διότι δυστυχώς μπλέξαμε για τα καλά με την τεχνολογία...... Για τις διευθύνσεις μπορώ να σου στείλω αυτές που έχω αλλά δεν ξέρω αν ισχύουν ακόμη. Για τον Κλεάνθη δεν έχω τίποτα για να σε ενημερώσω. Απολυθήκαμε μαζί έφυγε για την Αγγλία είχαμε κάποια επαφή αλλά μετά τον έχασα.....εύχομαι πάντως να είναι καλά. Είναι γεγονός ότι πρέπει να έχουμε πάντα επαφή διότι έχουμε αποξενωθεί γενικά σαν άνθρωποι και εδώ εκτός από την οικογένεια δεν έχουμε και πολλές επαφές ούτε με συγγενείς......Τα χρόνια περνούν δυστυχώς και δεν προλαβαίνουμε και πολλά πράματα.Τώρα το συνειδητοποιούμε σιγά σιγά που μεγαλώνουν τα παιδιά. Θα κοιτάζω το site σου και θα ενημερώνομαι. Αυτά περίπου. Μου αρέσουν τα Κυπριακά σου εδώ τα ξέχασαν όποιος τα μιλά και λίγο τον θεωρούν και "χώρκατον". Τέλος πάντων υγεία να έχουμε. ’ντε καληνύκτα και όνειρα γλυκά !!!!"

-"Εφάαν τον οι δουλειές τζιαι τούτον. Φαίνεται πως επαττήσασιν τα καράβκια του τζιαι εν έσιει χρόνον να κάμει επαφές. Μα δουλεύκεις μας ρε Κώστα. Εν ηφτάνει που δουλεύκεται λλίες ώρες εσείς οι καθηγητάδες τζιαι παίρνετε ένα σωρό ππαράες τζιαι τα κοπελλούθκια μας γράμματα εν τους μαθθαίνεται, δουλεύκεταί μας τζι όλας. Τζιαι θέλεις να γενείς τζιαι υποδιευθυντής. Α ρε, να γενόμουν για μιαν ώραν υπουργός της Παιδείας να δείτε πως θα σας έβαλλα κουλάκκιν...".

-"Ντάξει σιορ, στες επόμενες εκλογές να σε προτείνουμεν για Πρόεδρον να τα βάλεις ούλλα σε τάξην. Τη γεναίκαν σου εν ημπορείς να κουμαντάρεις τζιαι εν να κουμαντάρεις τους άλλους. Ατε να μεν τα πω ούλλα δαμαί τζιαι γενούμεν που τρία χωρκά χωρκάτες".

Σ' τούντο σημείον, αποφασίσαμεν να τελειώσουμεν την κουβένταν μας, γιατί αν εσυνεχίζαμεν μπορεί να βκάλλαμεν τζι άλλα στη φόραν τζιαι να παρεξηγηθούμεν. Πάντως υποσκόμαστεν μιαν άλλη φοράν να αθθυμηθούμεντε παλιά περιστατικά που τη ζωήν μας στο σκολείον, σκανταλιές με τους καθηγητές τζιαι μεταξύ μας, παρατσούκλια που εκυκλοφορούσαμεν, παλιούς μας έρωτες -πλατωνικούς φυσικά, γιατί στους περισσόττερους που λλόου μας οι μανάες μας εν μας επαραντζιείλασιν τι κάμνουμεν σε τέθκοιες περιπτώσεις, τζι εμείς εβλέπαμεν που ...μακρυά σαν τους χαντούς. Μιαν άλλην φοράν όμως τζιαι τότε εν να βάλουμεν τζιαι το ειδικόν σήμα "ακατάλληλον για ...συζύγους". Καληνύχταν σε ούλλες τζιαι ούλλους. Περιμένουμεν τα νέα σας στη γνωστήν διεύθυνσην. Περιμένουμεν τες δικές σας μνήμες τζιαι αναμνήσεις, αν θέλετε φυσικά να τα μοιραστείτε με ούλλους. Μπορείτε επίσης να μας εμπιστευτείτε, έστω τζιαι με καθυστέρησην τριαντα... τόσων χρόνων, ποιον/αν εγλυκοκοιτάζετε, για ποιον/αν η καρκιά σας εχτύπαν σαν ταούλλιν, ποιος ήταν ο ...μητσής ή η ...μητσιά σας. Οτι μας πείτε θα είναι εμπιστευτικά. Εσιε τες μας εμπιστοσύνην.

-"Α, τώρα αθθυμήθηκα" πετάσσεται ο πρώτος την στιγμήν που εχωρίζαμεν τζιαι εδιούσαμεν τα σιέρκα για ττόκκα. "Εξήασα να σας πω. Είχα επικοινωνίαν με τον Μιχάλην τον Κ. τζι έστειλά του τζιαι κάτι φωτογραφίες".

-"Που εχάθηκεν τούντο κοπελλούιν σιόρ;".

-"Α, ο Μιχάλης εγίνηκεν μιάλος τζιαι τρανός. Άλλαξεν τζιαι όνομαν. Λαλούν τον ...Michael C. Constantinou, Ph.D.".

-"Καλά τζείνα τα πρώτα καταλαβαίνω τα. Τζείνον το τελευταίον <Ph.D.> ήνταν που σημαίνει;".

-"Οτι εν προφεσσόρος <professor> για να μαθθαίνετε τζιαι καμιάν άλλην γλώσσαν, τζιαι έκαμεν τζιαι τοκτορά...".

-"Μα εν γιατρός ο Μιχαλάκης;".

-"Οϊ σιορ, εν καθηγητής σε έναν Πολυτεχνείον στην Αμερικήν, <Professor, Department of Civil, Structural and Environmental Engineering, University at Buffalo, State University of New York>. Τζι αν δεν με πιστεύκεται, δείτε σ' τούτην την δ/νσην πον να σας δώκω: http://www.civil.buffalo.edu/ professors_constantinou.shtml".

-"Είδες το Γυμνάσιον της Τζιερύνειας ήντα κεφάλλια έφκαλλεν. Οϊ σαν τζιαι σας τους αχαΐρευτους, σιγά τες σπουδές τζιαι τες δουλειές που κάμνετε. Καλά εγιώ εν εδκιάβαζα... Σταματήστε να γελάτε, ποιος σας είπεν πως εν έκοβκεν ο νους μου. Απλώς εν εδκιάβαζα όσον εχρειάζετουν. Αν εδκιάβαζα τζι εγιώ, μπορεί να ήμουν μαζίν με τον Μιχάλην στο πανεπιστήμιον, μεν σας πω ότι μπορεί να τον είχα για βοηθόν μου".

-"Αν δκιαβάσετε τζιαι το βιογραφικόν του <Curriculum Vitae> λαλούν το στα ξένα, εν να κκελιάστε παραπάνω απ' ότι είσαστεν. Το τι έκαμεν τζιαι έφτιαξεν, εν λέγεται. Θέλει ένα τετράδιον να γραφτούν ούλλα. Ο άδρωπος κουβαλά μεγάλην κκελλέ".

-"Δηλαδής, θέλεις να μας πεις πως εν κκελλετζιής;"

-"Ατε, αρκετά είπες μας πόψε. Αησε τζιαι κάτι για αύριον. καληνύχτα ...professor...".

-"Καλά γέλα εσύ τζι αν με δεις την άλλην φοράν να μου σ.... <μπιμπ>"!!

Καλησπέρα ρε κοπέλλια τζιαι κοπελλούες. Πραγματικά εχαθήκαμεν -αλλά νασατεν σίουροι εν εξεχαστήκαμεν! Απλώς ετύχαν μας λλίες δουλειές. Ξέρετε σιορ, άλλοι τζιει τζι άλλοι δα εν εμπορέσαμεν να βρεθούμεν. Πάντως έχουμεντε νέα τζιαι φρέσκα τζιαι παλιά. Τώρα σε λλίον, να έρτουν τζι οι άλλοι δκυο να τα κουβεντιάσουμεν. Σήμμερα εδώκαμεν ραντεβού στον Αι Γιώρκην, κάτω στο λιμανούιν. Εσιει κάτι ωραία καφενούδκια, να πιούμεν καμιάν μπύραν τζιαι να φάμεν κανέναν μεζέν. Α, νάτους έρκουνται, κατά φωνήν τζι ο....

-"Καλησπέρα κουμπάρε" λαλούν τζι δκυο με μια φωνήν. "Εν, αρκίσαμεν;. Ησιεν λλίην δουλειάν τούτος τζι εκαθυστέρησεν με".

-"Οϊ σιορ, εντάξει. Τζιαι γιω μόλις ήρτα".

-"Τι νέα έχουμεν, γιατί έσιει πολλήν τζιαιρόν να βρεθούμεν, αν αθθυμούμαι κοντά στην Λαμπρήν;".

-"Επικοινώνησα με τον Μάριον τον Χ. Για την ακρίβειαν, είπα στον Σπύρον τον Π. να του δώκει τον e-mail μου για να επικοινωνήσει τζιείνος μαζίν μου και μετά που καμπόσον τζιαιρόν έστειλέν μου έναν πολυσέλιδον e-mail....να σας το δκιαβάσω:

"Φ.,  γειά σου. Είμαι ο Μάριος Χατζηκωστής. Το  hotmail  μου  είναι mariosxk@hotmail.com"

-";;;".

-"Αμμα πολυλογάς τζιαι ο Μάριος. Μέσα σε 12 λέξεις είπεν τα ούλλα".

-"Ε καλά, εν τον αθθυμάστε; Πάντα έτσι ήταν ο Μ. Λλιομίλητος, όταν είσιεν κάτι να πει ελάλεν το, αλλιώς εν υπήρχεν λόος να μιλά. Η σιωπή ήταν -τζιαι είναι- χρυσός. Γεια σου ρε Μ. γείτονα πανωτζιαιρυνειώτη".

-"Εν είσιεται άλλην επικοινωνίαν με τον Μ. Πού μινήσκει, με τί ασχολείται;"

-"Εγιω επικοινώνησα αμέσως μητά του τζιαι ερώτουν τον λεπτομέρειες -έξερα πως εδούλευκεν καθηγητής στην Τεχνικήν Σχολήν Λευκωσίας, τζι επερίμενα νέα του. Μετά που καμπόσον τζιαιρόν ξαναστέλλει μου έναν e-mail:

"Φ, γειά σου.Ο Μάριος ειμαι, εκ Κυρηνείας ορμώμενος και εν Λευκωσία διαμένων. Πήρα το μήνυμα σου και ειμαι καλά . Πραγματικά άργησα να σου απαντήσω, ο λόγος δεν είναι άλλος απο την αμέλεια και τα τρεχάματα της καθημερινότητας. Θα τα ξαναπούμε, σίγουρα πιο σύντομα.

-"Α, μπράβο του, επροόδεψεν. Εχρησιμοποίησεν 44 λέξεις τούντην φοράν. Αν τζιαι, να σας πω την αλήθκειαν, νοιώθω ευχάριστα όταν μαθαίνω ή δκιαβάσω στα μηνύματα ότι ..είμαστεν καλά. Νομίζω πως εν το πιο βασικόν".

-"Εσιεις δίκιον ρε κουμπάρε. Εγιώ έμαθα λλία νέα για τον Κλεάνθην Κ. που τον Αι Γιώρκην. Εν κάπου στο Ηνωμένον Βασίλειον...".

-"Το ποιόν;"

-"Στην Αγγλίαν σιόρ. Πριν καμπόσα χρόνια είσιεν μιλήσει τηλεφωνικά μητά του η Σωτηρούλαν Σ., εν ηξέρω στα σίουρα αν εσυναντηθήκασιν. Εζήτησά της να μας στείλει το τηλέφωνόν του να τον πάρουμεν τζιαι είπεν μας η κοπελλούα πως μόλις το έβρει εν να μας το στείλει. Αυτά".

-"Αλήθκεια, πως πάει τζιείνη η ψυσιή; Για την Σωτηρούλλα μιλώ σας".

-"Εν καλά, εν εις το Λονδίνον, εν παντρεμένη τζιαι έσιει 3 παιδκιά. Εστειλέν μου τζιαι πρόσφατες φωτογραφίες. Εσιει ένα γιον τζιαι δκυο κόρες, κούκλες. Ε, τζι ο άντρας της ...καλός ένει (hi George!!). Αλλά γιατί να σας τα πω, σας τα δκιαβάζω τζιαι να δείτε τζιαι τες φωτογραφίες:

"Hi. the picture was taken at my sons wedding 3 years ago.... For many years i was working as a supervisor in a very large company and now we run our own fish and chip shop so your are more than welcome to come and eat!!!
I have received an e-mail from Adonis but could not read it as it was in Greek and doesn't show up on the computer very well because our pc can only read english. buy for now Soti"

-"Ωραία, πον να μας αξιώσει ο Θεός να πάμεν στο Λονδίνον, εν να φάμεν τζιαι μούχτιν ζίχτιν fστο μαγαζίν της Sotis".

-"Για να δούμεν τζιαι τες φωτογραφίες. Οϊ ρε κουμπάρε, πράγματι τζιαι οι 3 τους εν κούκλες. Αφού εν ηξεχωρίζεις την μάναν που τες κόρες".

-"Εγιώ να φανταστείτε έκαμα της τζιαι προξενιόν τους γιούες μου για τες κόρες της...".

-"Αφήστε τα προξενιά τζιαι να δούμεν τα άλλα".

-"Είχα επικοινωνίαν με την Μαρία Πάρπα. Τζιαι τα δικά της νέα εν τα εξής:

....

-"Είμαι πολλά στεναχωρημένος ρε κοπέλλια"

-"Γιατί;" αρωτούν με οι άλλοι δκυο.

-"Μα καλά σιορ, εν εμάθετε, εν ακούσετε τίποτες;".

-"Ααα, εν για τες εκλογές  που λαλεί, τες εκλογές στην Τουρκίαν".

-"Μπαα, μάλλον για τις επερχόμενες εκλογές στην Κύπρον..."

-"Καλά μα επελλάνετε. Ποιός ασχολείται με τες εκλογές -ήμαρτον Θεέ μου. Για το άλλον, το πιο σοβαρόν σας λαλώ. Για το πραξικόπημαν...".

-"Ουουου, ακόμα τούτος εν κολλημένος με το πραξικόπημαν τζιαι τους πραξικοπηματίες του '74. Ε κουμπάρε, ξύπναααα. Εχουμεν 2007 σήμμερα τζι έχουμεν άλλες έννοιες. Εχουμεν εκλογές, πιθανόν νέον σχέδιον-Ανάν, σίουρα νέον ΟΧΙ τζι εσύ ακόμα στο πραξικόπημαν..."

-"Ακόμα εν εκαταλάβασιν τα γέριμα. Αφήνω τζιείνον το πραξικόπημαν τζι έρκουμαι στο σημερινόν. Την νύχταν της 27ης Ιουλίου 2007 εξεδηλώθηκεν εις την Λευκωσίαν -πάλαι- έναν νέον πραξικόπημαν. Δεκατρείς -ναι ρε 13- που τους συμμαθητές τζιαι τες συμμαθήτριες μας εσυνωμοτήσασιν τζιαι με μυστικές διαδικασίες εμαζευτήκασιν τζιαι εν μέσω μπύρας, χαλλουμιού, ζιβανίας τσακριστής, χούμους, σιεφταλλιών, οφτού, πουρεκκιών, καραόλων τζιαι εσιέξιξη, εσυφφωννήσασιν εν ηξέρω τζι εγιώ τί".

-"Οϊ ζάβαλλίν μου. Τζιαι ποιοι ήταν τούτοι οι συνωμότες; Ξέρουμέν τους; Είδεν τους κανένας; Εχουμεν ντοκουμέντα ή εν σσιηπεθκιές στον αέραν;".

-"Αν δεν τους ηξέρουμεν να βάλουμεν τον Πετρήν Χ. που δουλεύκει στην εφημερίδαν να τους εντοπίσει...".

-"Ουουου καλά, εσωθήκαμεν αν βάλουμεν τον Πετρήν. Βάλε τον λύκον να ψάχνει τους πέμπερους...".

-"Τί εννοείς;"

-"Εν να σας τα πω, μόνον μεν βιάζεστε. να πιω τζιαι μιαν πιννιάν γιατί εξέρανεν  ο στόμας μου. Το λοιπόν, όπως σας είπα τες προάλλες, φέτος επήα διακοπές στην Κρήτην, έναν νησσίν που θθυμίζει πολλά την Κύπρον μας τζιαι κάτι κρήτες που ίσως να ξεπερνούν σε φιλοξενίαν τζι έμάς".

-"Καλά, μάθημα για την Κρήτην εν να μας κάμεις ή να μας πει τί έγίνηκεν με τους 13 ...να με τους πω καμμιάν κουβένταν".

-"Ναι, έσιεις δίκαιον. Επαρασύρτηκα. Μιαν βραδυάν που λέτε όπως ήμουν στα Χανιά, χτυπά το κινητόν μου τζιαι ποιός ήτουν νομίζετε;".

-"Καλά εν να μας σκάσεις; Λάλε σιόρ"

-"Ντάξει, είμαι πολλά συχχυσμένος γι αυτόν χάννω τζιαι τα λόγια μου. Ηταν ο Σπύρος ο Π. Είπαμεν κάνα δκυο πελλάρες τζιαι μετά λαλεί μου να σου δώκω τον Ευριπίδην που εν δίπλα μου. Ατε μιλώ τζιαι με τον Ε., ο οποίος εζήτησέν μου το e-mail μου να μου στείλει το δικόν του για να του στείλω -ειμίσιην- φωτογραφίες, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστεν. Τέλος πάντων. Μετά πιάννει το ακουστικόν ο Πετρής για να μου πει ότι σε κάποιον μέρος της Κρήτης εν κάτι τζιαιρυνειώτες (Μουστάκηδες αν τους αθθυμάστε) που έχουν ταβέρναν τζιαι να πάω να τους έβρω. Εσαντάνωσέν με γιατί αλλού ήταν οι Μουστάκηδες τζι αλλού με έπεψεν ο ....".

-"Επ, είπαμεν όϊ ξιτημασιές".

-"Οκ, παρατρίχαν να παρασυρτώ. Μέχρι τζιείνην την στιγμήν εν επονηρεύτηκα πού εβρεθήκασιν τούτοι ούλλοι μαζίν. Ώσπου ξαφνικά -ωχ ωχ ωχ- ποια νομίζετε πως εφκήκεν στο ακουστικόν;;;".

-"Η Βασίλισσα της Αγγλίας;".

-"Η Τζούλια Ρόμπερτς".

-"Μου φαίνεται δουλεύκετέ με. Ηταν η -Θεέ μου βαστάτε με- η Α.Ι. Ναι, εμίλησέν μου στο τηλέφωνον μετά που τόσον τζιαρόν τζιαι τόσα παρακάλια -μέχρι παρεξηγήσεως- η Α.Ι.".

-"Τζιαι τί σου είπεν. Λάλε τζι επόφυρές μας".

-"Ωπ, μεν είσαστεν αδιάκριτοι. Τζιείνα που είπαμεν οι δκυό μας δεν λέγουνται".

-"Α ώστε έτσι τώρα. Εσύ εν είπες ότι πρέπει να είμαστεν συνεργάτες για να πετύχουμεν τον σκοπόν μας τζιαι τώρα πας να μας πουλήσεις για την...".

-"Ωπα, κομμένον. Μεν νομίζει τζι ο άντρας της ότι τρέσιει τίποτες σοβαρόν. Εν να σας πω ότι ...λέγονται. Απολογήθηκεν γιατί τόσον τζιαιρόν εν επικοινώνησεν μαζίν μου -μαζίν μας δηλαδή- τζιαι ότι τώρα που ετελειώσασιν οι δουλειές που είσιεν εν να επικοινωνήσει".

-"Μέχρι δαμαί εν εκατάλαβα πού εν το επιλήψιμον. Εβρεθήκασιν 4 παλιοί συμμαθητές τζιαι ετηλεφωνήσαν σου. Μπορεί να εβρεθήκαν πόξω που το σούππερ μάρκετ την ώραν που εψουννίζασιν τζιαι πάνω στην κουβένταν ήρτεν η αναφορά σε σέναν τζιαι...".

-"Να ήταν μόνον τούτοι οι τέσσερεις; Σύνολον ήτουν δεκατρείς".

-"Δεκατρείειεις; Ε τούτον σίουρα εν ύποπτον. Για λέγε παρακάτω".

-"Ψύλλοι στ' αυτιά μου εμπήκασιν. Εβαλα λυτούς τζιαι δεμμένους να μάθω πληροφορίες ποιοι ήταν, πού εμαζευτήκασιν, τί εφάασιν τζιαι τί είπιασιν τζιαι τελικά τί είπασιν τζιαι τί εσυφφωνήσασιν".

-"Τζιαι τί έμαθες;".

-"Κατ' αρχάς να μου επιτρέψετε να μεν αποκαλύψω την πηγήν, πάντως σας διαβεβαιώνω πως εν αξιόπιστη. Έχω απόδειξην -αποδείξεις δηλ.- χειροπιαστές. Έχω φωτογραφίες που την μυστικήν -πάντως όπως θα δείτε τζιαι σεις, ούτε μυστική αλλά τζιαι ούτε νηστιτζή ήταν- συνάντησην. Να την, έφερά την μαζίν μου."

-"Ου παναΐα μου. Ούλλοι τους ένας τζι ένας. Πιάστον ένα τζιαι φάκκα τον πάστον άλλον. Τζιαι οι κορούες. Ρε τες σιανοπαπαδκιές".

-"Θωρείτε τον Αδωνιν Κ. που μου το έπαιζεν τζιαι συνεπιβάτης...".

-"Προτείνω να τον κατεβάσουμεν που το κατάρτιν, ή μάλλον να τον κρεμμάσουμεν ανάποδα".

-"Τζιαι ο Σπύρος ο Π. Ξέρετε το τραούδιν =...με προδώσαν οι φίλοι μου...=, κάπως έτσι ένοιωσα. Τζιαι ο Πετρής ο Χ. ο πολλοπάητος που μας έστελλεν τζιαι πληροφορίες με υλικόν. Τζιαι ο Ευριπίδης, η σιανοπαπαδκιά, αμ ο Μάριος ο Χ. που τα e-mail του ήταν πολυσέλιδα που έθελε έναν μεροκάματον να τα δκιαβάσεις. Καλά για τον Κώσταν τον Σχ. δεν μπορώ να πω τίποτε γιατί είχα χρόνια να τον δω -μόνον σε κάτι e-mail. Τζιαι αφήννω τελευταίον τον Ανδρέαν τον Μ. Οποιαν πέτραν τζι αν σηκώσεις, τον Α. εν να έβρεις που κάτω. Πρέπει να εν μεγάλον μούτρον. Πίσω που το χαμόγελον του -ρε σεις μήπως δουλεύκει σε εταιρείαν τζιαι διαφημίζει οδοντόκρεμαν- κρύφκεται μεγάλη μαφία. Τζιαι πάμεν τζιαι εις τες κορούες. Ούλες μια τζιαι μια. Πιάστην πρώτην ... Γιατί η δεύτερη εν παρκάτου.... Τζιαι η τρίτη η σιανοπαπαδκιά. Για την τέταρτην έν ημπορώ να πω πολλά, μάλλον επερασύραν την οι άλλες, αλλά για την πέμπτην τζιαι την έκτην να μεν αννοίξω τον στόμαν μου...".

-"Ησύχασε σιορ τζι εν να μας πάθεις τίποτε".

-"Μα γίνεται ρε κουμπάρε, να σου την φέρνουσιν πισώπλατα τζι εσού να σωπάς; Αλλά έχω τζι άλλα ράμματα για τες γούννες τους".

-"Δηλαδή, δηλαδή"

-"Εχω τζι άλλες φωτογραφίες -που έναν ανώνυμον e-mail- που την συνάντησην τους τζιαι εν να σας τες φέρω να τες δείτε. Να δείτε ρεζιλλίκκια. Ανακατώσαν πύρες, ουίσκια, σέβεν απ, ζιβανίαν, νερόν τζι εν ηξέρω τζι εγιώ τί άλλον. Περιμένετε με όμως να συνέλθω τζιαι αύριον μεθαύριον να σας τες φέρω. Ως τότε, τα μμάθκια σας δεκατέσσερα.

Οτι ππέσει στην αντίληψή μας να το παρακολουθήσουμεν τζιαι να το αποκαλύψουμεν.

-"Τώρα που ξαναγλέπω την φωτογραφίαν, τον Μισιαρόν έν τον βλέπω μητά τους. Αλλά βλέπω τη Φρουφρού..."